Έφταιγε ο φλύαρος κουρέας, έμαθα
τα πάντα, πότε μπήκε στη δουλειά
δύσκολα χρόνια, η συνοικία
πώς άλλαξε από τότε, φτάσαμε
και στην ηλικία, ρώτησε
απάντησα
δέκα
ανήγγειλε θριαμβευτικά
εγώ είμαι του τριάντα εννιά

συνέχισε, έκανε και χιούμορ,
πρέπει επομένως να με σέβεσαι
μια ολόκληρη δεκαετία μεγαλύτερός σου
άκουγα σκόρπιες λέξεις

και πώς να ξέρει ο φλύαρος κουρέας
πού τρέχει ο νους του ήσυχου πελάτη
όταν ακούει το συνομιλητή
να είναι γεννημένος το τριάντα εννιά.