|
Στίχοι: Νίκος Αναγνωστάκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Τα λόγια μας μπερδέψανε
ψέματα και αλήθειες,
μα το πρωί οι λαβωματιές
στα μάτια μοιάζουν ίδιες.
Κι όταν περάσει ο έρωτας,
τον έρωτα ζητάει,
σαν το πουλί απ’ τον ίσκιο του
τρομάζει και πετάει.
Μου φαίνεται σαν όνειρο
που λίγο θα κρατήσει,
θα έρθει πάλι η μοναξιά
πρωί να με ξυπνήσει.
Τα όνειρα μας ξεγελούν
όπως οι αμαρτίες
και μες στον ύπνο μας ξυπνούν
λάθη και απορίες.
Φιλώ τα χέρια μου γιατί
σε έχουνε χαϊδέψει
και του κορμιού σου το άρωμα
απόψε σου ‘χω κλέψει.
Στα χείλη σου η ανάσα μου
κρεμιέται και στεγνώνει,
μα του χειμώνα η αναπνοή
σε λίγο την παγώνει.
Μου φαίνεται σαν όνειρο
που λίγο θα κρατήσει,
θα έρθει πάλι η μοναξιά
πρωί να με ξυπνήσει.
Τα όνειρα μας ξεγελούν
όπως οι αμαρτίες
και μες στον ύπνο μας ξυπνούν
λάθη και απορίες.
|
 |  |  |  |  |  | | Στατιστικά στοιχεία | |  | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 96 Σχόλια: 1 Αφιερώσεις: 0
| |  | | | |  |
|