Το κομπολογάκι μου στη ζωή την άδεια
μοναχή μου απόμεινε συντροφιά τα βράδια

Τάκα, τούκα, το μικρό κομπολογάκι
το μετράω κι ονειρεύομαι λιγάκι
τάκα, τάκα, τούκα, στης νυχτιάς τη σιγαλιά
τάκα, τούκα γυρνάμε στα παλιά

Κάθε χάντρα στη σειρά, μια χαρά, μια λύπη
κι είναι ο κάθε χτύπος της κι ΄ένα καρδιοχτύπι

Τάκα, τούκα, στη σειρά καημοί και πόνοι
πως στενάζουν σαν αρχίζει να νυχτώνει
τάκα, τάκα, τούκα, όλη νύχτα βρε παιδιά
τάκα, τούκα, στενάζει μια καρδιά

Μια φωνή παράξενη, παραπονεμένη
απ' το κομπολόι μου μέρα νύχτα βγαίνει

Τάκα, τούκα, κάτι τραγουδάει και κλαίει
κάθε χτύπος μια παλιά ιστορία λέει
τάκα, τάκα, τούκα, πως στενάζουν στη γραμμή
χίλιες τόσες λαχτάρες και καημοί