Πέφτουνε δάκρυα καυτά
στη θολερή ματιά μου
σταλάζει πίκρα στην καρδιά
και καίει τα σωθικά μου

Ούτε μπορούν οι άνεμοι
να πάρουν τον καημό μου
ούτε τα σύννεφα μπορούν
τον αναστεναγμό μου

Πουλί ήσουνα και πέταξες
απ' την αυγή στη δύση
κι απ' τη ζωή μου έφυγες
τρέχουνε δάκρυα βρύση

Κι η πληγωμένη μου καρδιά
θυμάται και στενάζει
την υστερνή σου τη ματιά
που δάκρυα ακόμα στάζει