Δεν ξέρω ποια είμαι, που πάω
σαμάνους κι αγγέλους ρωτάω,
θάλασσα ήμουν μα άδειασα
είμαι απ’ αυτά τα παιδιά.

Που ξενυχτάνε τα βράδια
πάνω σε άδεια τετράδια
κι έχουν σημάδια που κρύβουν καλά
κι όμως στο λέω πως.

Δεν αντέχω μια ζωή να τρέχω,
μια καρδιά τρελή να μ’ οδηγεί,
να μη χωράω σ’ ότι αγαπάω,
μα να προχωράω μ’ ότι σωθεί.

Δεν ξέρω ποια είμαι, πού πάω
μάθε μου να σ’ αγαπάω,
γελάω και φέγγουν στο σώμα οι ρωγμές
μα ξέρω καλά από φωτιές.

Πονάει η αλήθεια Θεέ μου
πριν φύγεις δε σ’ είδα ποτέ μου,
άνοιξέ μου να βγω στη ζωή
κλείσε με όπου είσαι εσύ.

Δεν αντέχω μια ζωή να τρέχω,
μια καρδιά τρελή να μ’ οδηγεί,
να μη χωράω σ’ ότι αγαπάω,
μα να προχωράω μ’ ότι σωθεί.