Όλη σου η ζωή κυκλάμινο
που υψώνεται σ’ έρημη γη
μα στ’ όνομα σου απλώνεται όλη μου η ζωή.
Πριν γεννηθώ στα χείλη σου,
τι έψαχνες τι,
εκεί που πάνε οι φίλοι σου.

Πάρε με μαζί σου κι όπου βγει,
ζήτα μου να μείνω κι ό,τι βγει,
στο ‘χω πει, περνάει σαν αστραπή η ζωή.

Στάχτη και φως
ήρθαν αλλιώς τα πράγματα,
πάει καιρός
και είναι αργά για κλάματα.

Ο χρόνος ξετυλίγει μια λάμψη που ανοίγει
από τον ουρανό θέλω να την καταπιώ
κι όχι να ζω στην άκρη σαν μεθυσμένη νάρκη
μπορεί να εκραγώ μα πρώτα ας αφεθώ.
Στα δάκρυα που στολίζουν λίγο τη μοναξιά μου
κάτω απ’ τη σελήνη ακούω την καρδιά μου
να ανοιγοκλείνει, την έχει αιχμαλωτίσει
ψάχνοντας κι αυτή κάτι να βρει να αγαπήσει.

Πάρε με μαζί σου κι όπου βγει
ζήτα μου να μείνω κι ό,τι βγει
στο ‘χω πει περνάει σαν αστραπή η ζωή.