Πάντα στη γωνία μόνη κάθομαι
τρώω με μανία οτιδήποτε γλυκό,
μετράω ως το τρία, κρυφτό με τα θηρία
μέσα μου νιώθω πως δεν είμαι από δω.

Βαρέθηκα να είμαι η περίεργη,
βαρέθηκα να είμαι το φρικιό,
βαρέθηκα να ξέρουνε καλύτερα
οι άλλοι από μένα πως να ζω.

Όλοι ξέρουνε που πάνε
μα εγώ χάνομαι συνέχεια στις ίδιες φυλακές,
μείνε εδώ μαζί μου να σ’ αισθάνομαι
δε θέλω συζητήσεις κι αγκαλιές.

Μία φλόγα καίει μες στο στήθος μου
με κρατάει στη ζωή από παιδί,
έχω φτάσει πάτο δεν πάει παρακάτω, άδειασα
νιώθω ή καθόλου ή πολύ.

Βαρέθηκα να είμαι η περίεργη,
βαρέθηκα να είμαι το φρικιό,
βαρέθηκα να ξέρουνε καλύτερα
οι άλλοι από μένα πως να ζω.

Ψάχνω από καιρό
τι πάει λάθος με εμένα,
μα δεν είμαι εγώ
είσαι εσύ, είσαι εσύ, είσαι εσύ.

Σήμερα θα είμαι η περίεργη,
σήμερα θα είμαι το φρικιό,
σήμερα δεν είμαι τόσο ακίνδυνη
σήμερα θα κάνω ότι πω.

Σήμερα είμαι ο ήρωας που έψαχνα,
σήμερα θα κάνω πανικό
όλοι τους νομίζανε πως πέθανα,
σήμερα ξεκίνησα να ζω.