Ήτανε αυτή η πρωτοχρονιά
όλα ήταν απαγορευτικά
σ’ ένα πάρτι στο Παγκράτι.
Παίζαμε βελάκια σαν παιδιά
λες κι ο στόχος ήταν η καρδιά,
είδα κάτι σαν αγάπη.

Θα ‘φευγα μαζί σου, να ‘ρθω στη ζωή σου
άστρο της αβύσσου μου ‘βαλες φωτιά.
Έμοιαζε αστείο μα εμείς οι δύο
λέγαμε αντίο πριν να πούμε γεια.

Είπες για πάντα
όλα σε φωνάζουνε, λείπεις και αλλάζουνε,
πού είσαι απάντα
λένε πως τα θαύματα γίνονται χαράματα.

Πέταξαν οι μήνες σαν πουλιά
φόρεσα έναν ήλιο στην καρδιά
είπα πάμε, δε φοβάμαι.
Ήσουνα βουτιά στο πουθενά
όμως θα την έκανα ξανά
όσοι σπάνε δε μιλάνε.

Άστρο της αβύσσου είχες πει αφήσου
δώσ’ μου την πληγή σου, έχεις δει πολλά.
Όλα ερωτευμένα είναι εδώ με σένα
όμως πια για μένα όλα είναι αργά.

Είπες για πάντα
όλα σε φωνάζουνε, λείπεις και αλλάζουνε,
πού είσαι απάντα
λένε πως τα θαύματα γίνονται χαράματα.