Ένα κονιάκ παλιό, του χίλια οχτακόσια εξήντα δύο
η σόμπα αναμμένη και μια παρτίδα σκάκι
το πιάνο από το αντικρινό ωδείο
κι ένας περιμένει με σταυρωτό σακάκι

Και συ, στο κίτρινο πνιγμένη των κεριών
μοιάζεις με παλιά χαλκογραφία

Η λάμπα είναι σβηστή, θα παίξουμε κάποια βουβή ταινία
μ' έναν πολιτσμάνο και τον Σαρλό να τρέχει
απέναντι στην έρημη πλατεία
σταμάτησε το πιάνο και άρχισε να βρέχει

Και συ, στο κίτρινο πνιγμένη των κεριών
μοιάζεις με παλιά χαλκογραφία

Μεσάνυχτα λευκά και στο τραπέζι κρύωσε το τσάι
τα γυαλιά της θείας, πιο δίπλα ένα τσιμπούκι
ρολόι χρυσό που τη σιωπή μετράει
άρωμα γαζίας κι ένα γκρενά σεντούκι

Και συ, στο κίτρινο πνιγμένη των κεριών
μοιάζεις με παλιά χαλκογραφία