Όταν θα 'ρθει το βράδυ και θα γυρίσεις σπίτι
χωρίς καμιά κουβέντα θα κάτσεις στο τραπέζι μας
στη θέση σου όπως πάντα

Και όταν θα τελειώσεις, θα πεις παιδιά ησυχία
και στην εφημερίδα το βλέμμα σου με πάθος
για μια ώρα θα βυθίσεις

Μα διάβασε στα μάτια της μητέρας μια στιγμή
και νιώσε πόσο θέλει να μιλήσετε μαζί
το μόνο που της δίνεις είναι μια πικρή ζωή
δεν έχεις τίποτα άλλο να μοιράσετε μαζί

Κι όμως κακός δεν είσαι, την αγαπάς, το ξέρω
αλλά να μην πληρώνει τις πίκρες
που η μοίρα σού χαρίζει στη ζωή σου

Θυμάσαι τις ελπίδες σου στα χρόνια τα παλιά
που ήθελες να γίνεις κάτι, κάποιος στη ζωή
μα κοίτα είσαι κάποιος τώρα ανάμεσα σε μας
δε λάθεψες εσύ, μα φταίει μόνο η ζωή

Σαν έρχεσαι το βράδυ, φέρνε μαζί στο σπίτι
ένα χαμόγελό σου κι έτσι θα μπει η αγάπη
και στο δικό μας σπίτι, στο δικό μας το σπίτι