Ήταν λάθος μου αυτό φρικτό, το ξέρω πια
και στα λόγια τα δικά σου να πιστέψω μια βραδιά
μα τι να ωφελεί που τώρα το 'χω νιώσει, ήσουν ένα λάθος
που με δάκρυα και λύπες το πληρώνω εγώ αυτό το πάθος

Και στις νύχτες, μες τους δρόμους που μονάχη περπατάω
τη μορφή σου στους αγνώστους που περνούν στο πλάι μου ζητάω
και θυμάμαι τις βραδιές εκείνες που ήσουνα μαζί μου
κι όμως τώρα τη σκιά μου έχω εγώ παρέα στη ζωή μου

Μα όση αγάπη για σε κι αν έχω
εγώ πια για σένα δεν υπάρχω, δεν υπάρχω, δεν υπάρχω

Δε μου μένει τώρα τίποτ' άλλο ν' αποφασίσω
αφού μόνη τη ζωή μου την περνάω, έτσι θα τη συνεχίσω
τη ζωή μου τη φτωχή που τότε σου 'χα χαρίσει
μα σαν έφυγες εσύ μακριά μου, αυτή η ζωή να σβήσει

Μα όση αγάπη για σε κι αν έχω
εγώ πια για σένα δεν υπάρχω, δεν υπάρχω, δεν υπάρχω