Είπα δεν θέλω, είπα δεν πρέπει, είπα δεν κάνει
όσες αρνήσεις κι αν πας να χτίσεις, τώρα τι πιάνει;
Δικαιολογίες για να κρατήσω τον τοίχο εμπρός μας
μα το γραφτό μας είναι πιο πάνω απ' τον εαυτό μας.

Βγάλε τα ρούχα, φόρα τη νύχτα και το σκοτάδι
πάντα ένα σώμα μ' άλλο ένα σώμα τον κόσμο αλλάζει.
Κι όσα δεν πρέπει, Θεός που βλέπει ας μην τα κρίνει
κόμπος το δάκρυ, πέφτει η αγάπη κι όλα τα λύνει.

Κλείσ’ τις κουρτίνες ξένο φεγγάρι να μη μας δει,
κλείσ’ τις κουρτίνες ο έξω κόσμος μέσα μην μπει.
Και το πρωί σου μες στη ζωή σου που θα γυρνάς
μη με πετάξεις, μη με ξεχάσεις, να μ’ αγαπάς.

Κλείσ’ τις κουρτίνες ξένο φεγγάρι να μη μας δει,
κλείσ’ τις κουρτίνες ο έξω κόσμος μέσα μην μπει.
Πάρε απ’ τα χείλη ένα αντικλείδι όπου κι αν πας
μη με πετάξεις, μη με ξεχάσεις, να μ’ αγαπάς.

Ο άνθρωπος χτίζει απ’ τη ζωή του γύρω έναν φράχτη
δε θα ρωτήσει, θα τα σαρώσει όλα η αγάπη.
Τι είναι το σώμα, ν’ απαγορέψεις και να επιτρέψεις,
φίλα με τώρα και σκότωσέ μου όλες τις σκέψεις.