Με πήρες απ' το γκρίζο μου τον κάβο
να δω κι εγώ το φως τ' αληθινό
και μου 'μαθες τ' αστέρι μου ν' ανάβω
να φέγγει στο δικό σου ουρανό.
Με πήρες απ' το γκρίζο μου τον κάβο
να δω κι εγώ το φως τ' αληθινό.

Ταξίδι να με πας σ' άλλον αιώνα
τα σύνορα δε σου 'φταναν της γης,
να σου 'χει στήσει η μοίρα τον αγώνα
κι άντε με το θεό να παραβγείς.

Στις νύχτες της σιωπής και της λατρείας
το είδα πως το τέλος δεν αργεί,
το βάρος της παλιάς μου αμαρτίας
με τράβηξε πιο κάτω κι απ' τη γη.
Στις νύχτες της σιωπής και της λατρείας
μ' αγκάλιασες και σου 'γινα πληγή.

Με διάλεξε το γκρίζο μου λιμάνι
σε διάλεξε κι εσένα ο ουρανός
κι αυτό που μοιραστήκαμε δε φτάνει
να γίνει ο τόπος της καρδιάς κοινός.