Ένα σπίτι γεμάτο μ’ αναμνήσεις και δάκρυ,
πόσο ακόμα μονάχος να τη βρίσκω την άκρη.
Ένα σπίτι γεμάτο με τσιγάρα σβησμένα,
πόσο ακόμα ν’ αντέξω ν’ αρρωσταίνω για σένα.

Ήρθε η ώρα να πάρω
τις σωστές αποφάσεις,
τώρα όσο κι αν τρέξεις
πια δε θα με προφτάσεις.

Πετάω τις φωτογραφίες μας,
τους δίσκους που ακούγαμε μαζί
και τις θυσίες μας,
τα όνειρα που άφησαν εποχή
και τις αιτίες μας,
κουράστηκα να σβήνω σαν κερί
κάτω απ’ τη βροχή.

Ένα σπίτι γεμάτο μ’ αναμνήσεις και πόνο,
πόσο ακόμα μονάχος να μετράω το χρόνο.
Ένα σπίτι γεμάτο με μπουκάλια σπασμένα,
πόσο ακόμα ν’ αντέξω να πεθαίνω για σένα.

Ήρθε η ώρα να πάρω
τις σωστές αποφάσεις,
τώρα όσο κι αν τρέξεις
πια δε θα με προφτάσεις.

Πετάω τις φωτογραφίες μας,
τους δίσκους που ακούγαμε μαζί
και τις θυσίες μας,
τα όνειρα που άφησαν εποχή
και τις αιτίες μας,
κουράστηκα να σβήνω σαν κερί
κάτω απ’ τη βροχή.