Στην οδό Θεμιστοκλέους με το βήμα μου βαρύ
έχω λύπη για του τέλους την απρόσμενη στιγμή.
Στον καθρέφτη της ψυχής μου έχω μείνει μοναχή
τόση αγάπη πήραν όλοι και μου χάρισαν σιωπή.

Είναι δύσκολο να βγάζεις τη ζωή σου βόλτα μόνη
είναι δύσκολο, σκληρό και το κορμί κρυώνει.
Είναι δύσκολο να έχεις τον εαυτό σου για παρέα
με τσιγάρα συντροφιά και με βήματα μοιραία.

Στην οδό Θεμιστοκλέους βγήκα μήπως και σε δω
μες στ' αγέρι φοβισμένη και στο μαύρο μου παλτό.
Στο παγκάκι θα καθίσω λίγο έτσι να σκεφτώ
αν στο σπίτι θα γυρίσω ή αν θα ψάξω να σε βρω.