Μια μέρα νύχτωσε ξανά,
μια νύχτα έγινε πρωί
κι από το μηδέν στο πουθενά
κοιτάω το θαύμα σου ζωή.

Ένας αέρας που φυσά
κι η πλάτη γίνεται πανί,
μια δείχνουν όλα μακρινά
και μια πως είσαι ακόμα εκεί.

Δεν είσαι εσύ που προχωράς
είναι μονάχα ο καιρός,
μ' αν βρήκες κάτι να αγαπάς
ο κύκλος γίνεται χορός.

Δεν είσαι εσύ που προχωράς,
είναι όπως πάντα ο καιρός,
το τρένο φεύγει εσύ γυρνάς
στο παρελθόν σου θυρωρός.

Στους δρόμους χίλιοι περπατούν,
στα χέρια παίζουν τα κλειδιά
κι απ' τον καθρέφτη μας κοιτούν
τα μάτια που 'χαμε παιδιά.

Δεν είσαι εσύ που προχωράς,
είναι μονάχα ο καιρός,
μ' αν βρήκες κάτι να αγαπάς
ο κύκλος γίνεται χορός.

Δεν είσαι εσύ που προχωράς
είναι όπως πάντα ο καιρός,
το τρένο φεύγει εσύ γυρνάς
στο παρελθόν σου θυρωρός.