Με τα χέρια μαξιλάρι και τη σκέψη σου
ξαναλέω στο φεγγάρι κάθε λέξη σου,
ένα κύμα το τραγούδι μας ψιθύρισε
και ανίκητος ο χρόνος πανηγύρισε.

Κι όλο σκέφτομαι μακάρι,
να κοιτάζεις το φεγγάρι,
που κοιτούσαμε τότε που το ζούσαμε.

Με το φεγγάρι θα τα ξαναπιώ,
αφού εσύ δεν είσαι εδώ,
με το φεγγάρι και με το Θεό.

Αφού ακόμα σ’ αγαπώ,
κι αφού μυαλό δε βάζω,
μέσα στο φως του φεγγαριού,
τα μάτια σου κοιτάζω.

Οι αναμνήσεις σκάνε σαν πυροτεχνήματα,
παραδόθηκα ξανά στα συναισθήματα,
δεν μπορεί οι αγκαλιές μας και τα βλέμματα,
κι όσα ζήσαμε να ήταν όλα ψέματα.

Κι όλο σκέφτομαι μακάρι,
να κοιτάζεις το φεγγάρι,
που κοιτούσαμε τότε που το ζούσαμε.

Με το φεγγάρι θα τα ξαναπιώ,
αφού εσύ δεν είσαι εδώ,
με το φεγγάρι και με το Θεό.

Αφού ακόμα σ’ αγαπώ,
κι αφού μυαλό δε βάζω,
μέσα στο φως του φεγγαριού,
τα μάτια σου κοιτάζω.