Σ' αγάπησα βρε θάλασσα
σαν μάγισσα, σαν Κίρκη
μα πιο πολύ αγάπησα
το σκοτεινό σου δίχτυ.

Ίδια με θάλασσα η ζωή
τα θέλει όλα για όλα,
τα βήματα ναρκοθετεί
για μια στιγμούλα φλόγα.

Ανάσα στην ανάσα μου
το πέλαγος βαθαίνει,
καράβι που δεν έμαθε
ποτέ για πού πηγαίνει.

Φύσα μ’ αέρα και βοριά
και το πανί μου χτύπα
στον ήλιο λέω κάψε με,
κρύψε με, λέω στη νύχτα.