Για θυμήσου τη φτωχή μας καμαρούλα
πόσο άδεια, μα γεμάτη απ' αγάπη
το κρεβάτι με σανίδες δίχως στρώμα
και για πάτωμα πατούσαμε το χώμα

Φτώχεια κι αγάπη μαζί τα μοιραζόμαστε
κι αν ξαναγεννιόμαστε, πάλι θ' αγαπιόμαστε
φτώχεια κι αγάπη μαζί τα μοιραζόμαστε

Για κρεμάστρα, δυο καρφιά στον ένα τοίχο
και για ρούχα κρεμασμένες οι ελπίδες
και μοιράζαμε το λίγο το ψωμί μας
ίσα-ίσα να σταθούμε στη ζωή μας

Φτώχεια κι αγάπη μαζί τα μοιραζόμαστε
κι αν ξαναγεννιόμαστε, πάλι θ' αγαπιόμαστε
φτώχεια κι αγάπη μαζί τα μοιραζόμαστε