Σου μιλούσα και χανόσουν
μες στη νύχτα δε φαινόσουν
μες στην τόση σιωπή
σου μιλούσα και διψούσες
για ταξίδια μου μιλούσες
κι ήσουν τόσο μοναχή

Πληγωμένο περιστέρι
στο αγιάζι, στη βροχή
πως ν' αντέξεις, πως να ζήσεις
η καρδιά σου μια πληγή

Μες στη φούχτα σου κρατούσες
ηλιανθούς και μου πετούσες
μου τρυπούσες την ψυχή
για τραγούδια μου μιλούσες
όνειρα που μου ξυπνούσες
να τα κάνεις προσευχή

Πληγωμένο περιστέρι
στο αγιάζι, στη βροχή
πως ν' αντέξεις, πως να ζήσεις
η καρδιά σου μια πληγή