Παίρνω τ' άσπρα μου χαρτιά
κι εκατό νερομπογιές
βάζω χρώμα σαν φωτιά
ήλιε μου, καλέ μου, βγες

Χωραφάκι χρυσαφί
φτιάχνω μ' έξι πινελιές
και στου δρόμου τη στροφή
καταπράσινες ελιές

Όμως δίχως ανθρωπάκια
τι θα ήταν όλα, όλα αυτά
τα χωριά και τα σπιτάκια
και της πόλης τα στενά

Και στα άλλα τα χαρτιά
βάζω πέντε γερανούς
πλοία, τρένα, φορτηγά
και φουγάρα με καπνούς

Αυτοκίνητα πολλά
και σταθμούς αληθινούς
πάρκα, δέντρα και πουλιά
κι ότι άλλο βάζει ο νους

Όμως δίχως ανθρωπάκια
τι θα ήταν όλα, όλα αυτά
τα χωριά και τα σπιτάκια
και της πόλης τα στενά