Κατάσαρκα σκεπάστηκα
τον πιο βαρύ χειμώνα
και λείπουν και τα χέρια σου
τα πιο ζεστά του κόσμου.

Καράβι είμαι που χτύπησε
πάνω σε παγετώνα
απ’ τη δική σου τη φωτιά
αν περισσεύει δως μου.

Για ποια καινούρια ξενιτιά με προορίζεις
κι είναι στραμμένοι οι προβολείς σου
προς τη θάλασσα.

Έχεις τον τρόπο εσύ να μ’ απελπίζεις
να λες πως μπήκα στη ζωή σου και τη χάλασα.

Ανήξερος περπάτησα
βήμα το βήμα πήγα
εκεί που ζουν οι άνθρωποι
και λένε πως αντέχουν.

Που πνίγονται μες στα πολλά
και ναυαγούν στα λίγα
και χάνουνε σε μια ζάρια
ότι έχουν και δεν έχουν.