Καρδιά μου πως κρατάς, καρδιά μου πως κρατάς
καρδιά μου πως κρατάς, ακόμα και χτυπάς

Σαν το δεντρί χωρίς κλαδιά
σαν το πουλί μες το βοριά
μ' αφήνεις άπονη καρδιά
και φεύγεις μακριά

Και μένω έρημη και μόνη
πικρά να κλαίω σαν τον γκιώνη
τη γκρεμισμένη μου φωλιά

Καρδιά μου πως κρατάς
ακόμα και χτυπάς, ακόμα και χτυπάς

Αφού αυτός δεν με πονά
τα βλέπω όλα σκοτεινά
σαν μαύρο πέλαγο βαθύ
σαν νύχτα θλιβερή

Κι αφού η αγάπη μου πεθαίνει
κι εμένα ο θάνατος μου μένει
να ζήσω πια δεν ωφελεί

Καρδιά μου πως κρατάς
ακόμα και χτυπάς, ακόμα και χτυπάς