Πυκνοί καπνοί τα σύννεφα
για δες σκέπασαν τα βουνά
και δυο πετροχελίδονα
στη γη τα κλείδωναν στενά βουνά.
Παντοτινά, τοίχοι βουνά.

Κρυφός καημός η ξαστεριά
τι θα ‘δινα για μια φτεριά
μα εκείνοι που μ΄ αγάπησαν
το σώμα κράτησαν να τριγυρνά.
Μες στα βουνά, τοίχοι βουνά.

Οι δυο δεμένοι δεν πετούν
οι φυλακές κι αν γκρεμιστούν
τα δυο πετροχελίδονα
κι αν τα ξεκλειδώναν θα ΄ταν αργά.
Τόσα φτερά.