Συνήθισα στον πόνο, συνήθισα στη λύπη
συνήθισα στα βάσανα και μες το καρδιοχτύπι
και δεν μου κάνει αίσθηση τίποτα στη ζωή
ας μην ξημερωνόμουνα αύριο το πρωί

Καμιά ταβέρνα δεν ξεχνώ ο ήλιος μόλις δύσει
και πίνω ασυναίσθητα μέχρι κι αυτή να κλείσει
και δεν μου κάνει αίσθηση τίποτα στη ζωή
ας μην ξημερωνόμουνα αύριο το πρωί

Της μοίρας τα χτυπήματα αγόγγυστα υπομένω
κι όσα φαρμάκια με κερνά, όλα τα καταπίνω
και δεν μου κάνει αίσθηση τίποτα στη ζωή
ας μην ξημερωνόμουνα αύριο το πρωί