Είμαι εδώ σ' ένα σκοτάδι μεθυσμένο
μ' ένα κοπάδι ξωτικά και ερινύες.
Είμαι εδώ ένα φωτάκι χαλασμένο
που ψάχνει μάταια καινούριες μπαταρίες.

Είμαι εδώ σαν αστροναύτης στο φεγγάρι
να ψάχνω πάλι το δικό σου οξυγόνο.
Είμαι εδώ με το δικό σου μαξιλάρι
που κάθε βράδυ με τα δάκρυα ματώνω.

Και εσύ είσαι εκεί σ' ένα τραγούδι που είχε πει
κάποια φωνή σπαρακτική απ' το 80.
Και εσύ είσαι εκεί ένα πορτρέτο μια μορφή
ένα χαμόγελο πικρό σαν τη Τζοκόντα,
μ' ένα χαμόγελο πικρό σαν τη Τζοκόντα.

Είμαι εδώ σε μία αδέσποτη πορεία
μια πειραγμένη συναυλία με τον Μάνο.
Είμαι εδώ μ' ένα λυγμό και μια απορία
χωρίς εσένα τη φωνή τι να την κάνω.

Είμαι εδώ μ' έναν καημό που δεν αντέχω
με μια ξεκούρδιστη κιθάρα και έναν στίχο.
Είμαι εδώ γιατί σε θέλω και δεν σε έχω,
είμαι εδώ μήπως γυρίσεις και εγώ να λείπω.

Και εσύ είσαι εκεί σ' ένα τραγούδι που είχε πει
κάποια φωνή σπαρακτική απ' το 80.
Και εσύ είσαι εκεί ένα πορτρέτο μια μορφή
ένα χαμόγελο πικρό σαν τη Τζοκόντα,
μ' ένα χαμόγελο πικρό σαν τη Τζοκόντα.

Είμαι εδώ μήπως γυρίσεις και εγώ λείπω.