Μέσα μου έχω ένα κενό, μια ρωγμή από σεισμό,
μια αγιάτρευτη πληγή που πάντα σε δικαιολογεί.
Που σε χάνω δεν το δέχομαι, να μη με έχεις προτιμάς,
τελικά σε παραδέχομαι πόσο εύκολα ξεχνάς.

Που δεν αντέχω την ζωή μου μακριά σου
μαγκιά σου
που πεθαίνω όταν ακούω το όνομά σου
μαγκιά σου.
Μια σταγόνα μου έδωσες για ωκεανό
ένα τόσο δα κομμάτι για ουρανό
κι εγώ αντί να σε μισώ, σε αγαπώ
μαγκιά σου, ναι μαγκιά σου.

Μέσα μου έχω ένα κενό επικίνδυνο γκρεμό,
μια βροχή του θανατά που λεπτό δεν σταματά.
Που σε χάνω δεν το δέχομαι, να μη με έχεις προτιμάς,
τελικά σε παραδέχομαι πόσο εύκολα ξεχνάς.

Που δεν αντέχω την ζωή μου μακριά σου
μαγκιά σου
που πεθαίνω όταν ακούω το όνομά σου
μαγκιά σου.
Μια σταγόνα μου έδωσες για ωκεανό
ένα τόσο δα κομμάτι για ουρανό
κι εγώ αντί να σε μισώ, σε αγαπώ
μαγκιά σου, ναι μαγκιά σου.