Μια προσευχή στον άγνωστο Θεό
που νοιάστηκε για μας, ναι, για μας.
Μια Κυριακή μας έφερε μαζί
κι έκλεισε της ζωής τη ρωγμή.

Φοβάμαι, φοβάμαι
η καρδιά μου θα εκραγεί όταν είμαστε μαζί
Φοβάμαι, φοβάμαι
είναι πόνος και γιορτή το δικό σου το φιλί

Φωτιά ενώνει τα κορμιά μας
στ’ άστρα χορεύουν τα όνειρά μας
κι η νύχτα αυτή κρατάει για πάντα
κι αυτή η φωτιά νικάει τα πάντα.
Είσαι ουρανός, ο άγνωστος θεός
σου δίνω την καρδιά μου.

Φοβάμαι, φοβάμαι
η καρδιά μου θα εκραγεί όταν είμαστε μαζί
Φοβάμαι, φοβάμαι
είναι πόνος και γιορτή το δικό σου το φιλί

Σαν προσευχή τραγούδι ν’ ακουστεί
που γράφτηκε για μας, ναι, για μας.