Η δύση κι η ανατολή
χωρίς εσένα με έχει βρει,
της μοναξιάς μου το βουνό
μόνος μου πάλι θα τ’ ανεβώ.

Λείπω από την ζωή μου
δεν είμαι εδώ
με τον αναστεναγμό μου
στο τραγουδώ.
Λείπει το πρόσωπό σου,
λείπεις εσύ κι όλη η αγάπη μαζί.

Δεν με χωράει ο τόπος που να σταθώ
εσύ είσαι ο τρόπος για να σωθώ,
όλα στην αγκαλιά σου με οδηγούν,
όλα εκεί λειτουργούν.

Δεν με χωράει ο τόπος κι ο ουρανός
δεν με λυπάται ούτε ο Θεός,
γιατί να σ' αγαπάω τόσο πολύ
τον κόσμο τον ενοχλεί.

Η δύση κι η ανατολή
είναι στα μάτια μου θολή,
καμιά εικόνα που να γυρνάς,
που να κοιμάσαι, που να ξυπνάς.

Λείπω από την ζωή μου
δεν είμαι εδώ
με τον αναστεναγμό μου
στο τραγουδώ.
Λείπει το πρόσωπό σου,
λείπεις εσύ κι όλη η αγάπη μαζί.

Δεν με χωράει ο τόπος που να σταθώ
εσύ είσαι ο τρόπος για να σωθώ,
όλα στην αγκαλιά σου με οδηγούν,
όλα εκεί λειτουργούν.

Δεν με χωράει ο τόπος κι ο ουρανός
δεν με λυπάται ούτε ο Θεός,
γιατί να σ' αγαπάω τόσο πολύ
τον κόσμο τον ενοχλεί.