Στις ξαστεριές σε γυρεύω
κι ότι πιστεύεις πιστεύω,
όπου πηγαίνεις πηγαίνω
και όπου έγειρες γέρνω.

Στης μοναξιάς τους διαδρόμους
σε βρίσκω έξω απ’ τους νόμους,
ότι αγγίζεις ζηλεύω
κι ότι δικό σου λατρεύω.

Ποια αιτία, ποιο θαύμα
θα μας φέρει αντάμα,
γέλιο μου έγινες κλάμα
κι εσύ καρδιά μου ζητιάνα.

Σε ψάχνω μες στις αλήθειες
και στις αμφίβολες νύχτες,
παντού σκοτάδι και φόβος
πόσο δικός σου ο κόσμος.

Στης μοναξιάς τους διαδρόμους
σε βρίσκω έξω απ’ τους νόμους,
ότι αγγίζεις ζηλεύω
κι ότι δικό σου λατρεύω.

Ποια αιτία, ποιο θαύμα
θα μας φέρει αντάμα,
γέλιο μου έγινες κλάμα
κι εσύ καρδιά μου ζητιάνα.