Εγώ να προσπαθώ, εγώ να υποχωρώ
κι εσύ πίσω απ’ το τζάμι να μη σπάσεις.
Εγώ να συγχωρώ, ν' αντέχω το κενό
που μέσα ζεις για να εντυπωσιάζεις.

Νιώθεις ωραία, τόσο σπουδαία
πάνω σου να 'χεις τον προβολέα,
αν θέλεις μείνε στο θεαθήναι
μ' άδειο το μέσα σου πάντα θα είναι.

Πόσο άλλαξες
θυμίζεις κούκλα σε βιτρίνα
άψυχο σώμα δίχως πυρήνα
πόσο άλλαξες.
Δε σε γνωρίζω τι έχεις γίνει
άλλη αγαπούσα που πήγε εκείνη
γιατί άλλαξες, πόσο άλλαξες.

Έχω να προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ
να δίνω ευκαιρίες να τις χάνεις.
Να βρίσκω υπομονή κι εσύ πάντα εκεί
πιο πέρα από το τζάμι να μη φτάνεις.

Νιώθεις ωραία, τόσο σπουδαία
πάνω σου να 'χεις τον προβολέα,
αν θέλεις μείνε στο θεαθήναι
μ' άδειο το μέσα σου πάντα θα είναι.

Πόσο άλλαξες
θυμίζεις κούκλα σε βιτρίνα
άψυχο σώμα δίχως πυρήνα
πόσο άλλαξες.
Δε σε γνωρίζω τι έχεις γίνει
άλλη αγαπούσα που πήγε εκείνη
γιατί άλλαξες, πόσο άλλαξες.