Υπάρχουν όνειρα δειλά και φοβισμένα
που δεν τολμάνε να σηκώσουνε κεφάλι.
Σου λένε, πρόσεχε δεν είν’ αυτά για σένα
και τ’ ανταλλάσσεις μ’ ό,τι διάλεξαν οι άλλοι.

Με ξένο όνειρο στις τσέπες προχωράς
και που και που γυρίζεις πίσω και κοιτάς.
Χωρίς να φταις είσαι χαμένος από χέρι
περνάς χειμώνες που δεν έχουν καλοκαίρι.

Μα ξέρω κι όνειρα λεπτό δεν ησυχάζουν
φτιάχνουν συνέχεια ουρανούς για να πετάξουν.
Μοιάζουν πουλιά ή τα πουλιά με κείνα μοιάζουν
οι καταιγίδες δε μπορούν να τα τρομάξουν.

Είναι και κάποια που δε φτάνουνε στο τέρμα
γιατί κουράζονται και μένουνε στη μέση.
Πέφτουνε κάτω, όπως χάνεις ένα κέρμα
όποιος το βρει, το κάνει ό,τι του αρέσει.

Να το θυμάσαι να παλεύεις, μη χαθείς,
ποτέ κανένας δε γεννιέται νικητής.