Ξένοιαστο καλοκαίρι
με κορμιά́ μεταξένια
πως βρεθήκαν ποιος ξέρει
πλάι στον ήλιο γερμένα.

Ξένοιαστο καλοκαίρι
με κορμιά αφημένα
μες στην άμμο σαν κρίνα.

Κι όσοι με τρόμο να ζουν δεν θελήσαν
τους ξεβράζει η θάλασσα.

Με ένα απόνερο χάδι
σαν οι βάρκες γεμίσουν
των δαχτύλων τις άκρες
ελαφριά θα νοτίσουν.

Κάθε κύμα που ορίζει
της πνοής την αξία
το πρωινό μας δροσίζει.

Κι όσοι με τρόμο να ζουν δεν θελήσαν
τους ξεβράζει η θάλασσα.