Πάλι κλαις και μου λες πως για τίποτα δε φταις,
που χαλάς τις πιο όμορφές μας τις στιγμές.
Δε μπορώ να δεχτώ πως δε νοιάζεσαι γι’ αυτό
κι απορώ γιατί είμαι ακόμα εδώ.

Μα δε ξέρω γιατί
όταν σε πληγώνω, μετανιώνω.
Μεσ’ στο σώμα μου χτυπάει η δική σου καρδιά
κι η αγάπη σου στο αίμα μου κυλά.

Μα δε ξέρω γιατί
όταν σε πληγώνω μετανιώνω,
μετανιώνω.

Πού το πας σε ρωτώ και στα μάτια σε κοιτώ,
προσπαθώ αυτό το τέλος να μη δω.
Δε μπορώ να δεχτώ πως δε νοιάζεσαι γι’ αυτό
κι απορώ γιατί είμαι ακόμα εδώ.

Μα δε ξέρω γιατί
όταν σε πληγώνω, μετανιώνω.
Μεσ’ στο σώμα μου χτυπάει η δική σου καρδιά
κι η αγάπη σου στο αίμα μου κυλά.

Μα δε ξέρω γιατί
όταν σε πληγώνω μετανιώνω,
μετανιώνω.