Ήταν Σεπτέμβρης κι είκοσι τρεις
γιόρταζες και σου ‘χα γράψει μια μπαλάντα,
όμως δεν ήτανε να ΄ρθεις
κι απ’ τη ζωή μου χάθηκες για πάντα.

Κι εγώ τώρα χαμένος γυρίζω
μοναχός στα στενά της Κυψέλης
και τραγούδι θλιμμένο σφυρίζω
αύριο ίσως με θέλεις.

Ήταν τραγούδι της χαράς
μα τ’ άλλαξα και το ‘κανα θλιμμένο,
τώρα κάποιον άλλονε φιλάς
δεν πήραμε μαζί το ίδιο τραίνο.

Κι εγώ τώρα χαμένος γυρίζω
μοναχός στα στενά της Κυψέλης
και τραγούδι θλιμμένο σφυρίζω
αύριο ίσως με θέλεις.