Τα δυο σου μάτια βγάζουνε φωτιές
που καίνε σαν καμίνι
κι εγώ που λιώνω μέρα νύχτα
απ΄ τις δικές σου τις ματιές.
που ούτε ο θεός δεν μου τις σβήνει.

Έρωτα αλήτη μ΄ εκδικείσαι
και δεν μου ‘δωσες ποτέ χαρά,
άντε καπετάνιε κάβο λύσε
ρίξε με μες στα βαθιά.

Τι έχεις πάθει φως μου δεν μου λες
και ούτε που σε νοιάζει,
έχεις αράξει σαν καράβι
σ’ άλλες αγκαλιές
και ζω μες στο μαράζι.

Έρωτα αλήτη μ΄ εκδικείσαι
και δεν μου ‘δωσες ποτέ χαρά,
άντε καπετάνιε κάβο λύσε
ρίξε με μες στα βαθιά.