Mες στο ξημέρωμα που αντιφεγγίζει
σκιές που χάνονται και ξαγρυπνώ,
γίνεσαι έρωτας που σεργιανίζει
σβήνεις σα θάνατος και σ' αγαπώ.

Λόγια που ακούγονται σ' ένα μου ξόρκι
σαν το ρολόι του κόσμου με χτυπά,
τι ν' απογίνανε οι δικοί σου όρκοι
μακριά το πέλαγο λυσσομανά.

Λόγια που φύγανε έτσι όπως ήρθαν
τι να τις κάνω πια τις προσμονές,
σαν απλησίαστες οι αγάπες φύγαν
σαν μισογέλαστες μείναν χαρές.

Λόγια που ακούγονται σ' ένα μου ξόρκι
σαν το ρολόι του κόσμου με χτυπά,
τι ν' απογίνανε οι δικοί σου όρκοι
μακριά το πέλαγο λυσσομανά.