Τώρα πια καταλαβαίνω
τι κακό σου έκανα
σαν τρελός από τη ζήλεια
το μυαλό μου έχανα.
Τα δικά μου σφάλματα
είναι σαν φαντάσματα.

Και δεν υπάρχει δικαστής να με δικάσει να τελειώνω
πόσες φορές θα χρειαστεί τα ίδια λάθη να πληρώνω.
Από τα πάθη μου μπορεί, απ’ τα δικά σου δεν γλυτώνω
και δεν υπάρχει δικαστής να με δικάσει να τελειώνω.

Τώρα πια δεν προχωράει
στη ζωή μου τίποτα
ένορκος που με κοιτάει
ο καθρέφτης ύποπτα.
Τα δικά μου σφάλματα
είναι σαν παραπετάσματα.

Και δεν υπάρχει δικαστής να με δικάσει να τελειώνω
πόσες φορές θα χρειαστεί τα ίδια λάθη να πληρώνω.
Από τα πάθη μου μπορεί, απ’ τα δικά σου δεν γλυτώνω
και δεν υπάρχει δικαστής να με δικάσει να τελειώνω.