Τα δέντρα που ‘χει ο τόπος μου
αέρα δεν φοβούνται,
έχουν βαθιά τις ρίζες τους
με το βοριά χτυπιούνται.

Ποτέ δεν ξεριζώθηκαν
από κακοκαιρία,
κρατιούνται απ’ τον ουρανό
κι από την ιστορία.

Στον ίσκιο τους μεγάλωσα,
τη σιγουριά τους πήρα
και με τα πόδια σταθερά
περπάτησα τη μοίρα.

Οι σπόροι τους φυτρώνουνε
και σε βουνά με χιόνια,
φυτρώνουν και στην έρημο
για να ‘ρχονται τ’ αηδόνια.

Στη χειμωνιά ανθίζουνε
τις ευωδιές σκορπάνε,
απλώνουνε τη φυλλωσιά
τον ήλιο χαιρετάνε.

Στον ίσκιο τους μεγάλωσα,
τη σιγουριά τους πήρα
και με τα πόδια σταθερά
περπάτησα τη μοίρα.