Ο καπετάνιος μου στην κουπαστή μπροστά
τις κρύες μέρες στα γλαρόνια κουβεντιάζει,
την ιστορία μας σφυρίζει στη νοτιά
και με τρελό χορό απαντάει το μπουγάζι.

Σε πέλαγα ο π’ αγαπώ με τα στοιχειά παλεύει
και ραβασάκια στον Ερμή δίνει για να μου φέρνει,
μα εγώ μονάχη δεν μπορώ τις νύχτες να κοιμούμαι
φωτιά παίρνει το όνειρο με καίει και τυραννούμαι.

Ξόρκια κάνω της θάλασσας να ’ρθουν τα κάτω πάνω
στον αργαλειό της κάθομαι το δάκρυ μου να υφάνω,
με τα τερτίπια του καιρού δεν δένω πια μαντήλι
και η νοτιά και ο βοριάς πικρά έχουνε τα χείλη.

Γαϊτάνι πλέκω ενός άσωτου καιρού
που μόνη έγνοια έχει ν’ αλητέψει,
χάρη γυρεύω απ’ τον καθρέφτη του γιαλού
γλυκιά ματιά απ’ την αγάπη μου να κλέψει.

Σαν σκέφτομαι τα κύματα στα ύφαλα να σπούνε
ζηλεύω τις σταγόνες τους που σ’ αλμυροφιλούνε,
Ολονυχτίς παρακαλώ η αυγή μόλις ξυπνήσει
να διατάξει τον καιρό πίσω να σε γυρίσει.

Ξόρκια κάνω της θάλασσας να ’ρθουν τα κάτω πάνω
στον αργαλειό της κάθομαι το δάκρυ μου να υφάνω,
με τα τερτίπια του καιρού δεν δένω πια μαντήλι
και η νοτιά και ο βοριάς πικρά έχουνε τα χείλη.