Συνάντησα τον Αύγουστο
κι ένα φιλί του δίνω,
πανσέληνους με κέρασε
αστροφεγγιές να πίνω.

Μα ο ήλιος με χρυσή κλωστή
στα σύννεφα με δένει
για να του λέω το φέγγος του
σαν φεύγει, που πηγαίνει.

Του δειλινού η απαντοχή,
του σκοταδιού το χνάρι
σιάχνουνε πλούσιο το φτωχό
τον γέρο παλικάρι.

Πάνω σε ράγες πύρινες
του πόθου το ταξίδι,
τρένο του πάθους που γλεντά
της νύχτας το παιγνίδι.

Διπλό φεγγάρι ο Αύγουστος
φλόγα διπλή χαρίζει,
πότε γιατρεύει τις πληγές,
πότε καρδιές ραγίζει.

Του δειλινού η απαντοχή,
του σκοταδιού το χνάρι
σιάχνουνε πλούσιο το φτωχό
τον γέρο παλικάρι.