Είχανε απ’ την Ανατολή
φτάσει πολλοί φυγάδες
Αθήνα, Λάρισα, νησιά
γιομίσαν οι οντάδες
αμάν, αμάν.

Από πολέμους έρχονται
την Ερεινιώ ζητάνε
σε μπόγους μέσα μια ζωή
κι αγάπες κουβαλάνε
αμάν, αμάν.

Φέρε και κέρνα τους να πιούν
μπας και χαθεί το δάκρυ,
που 'χουνε μέσα τους φωτιά
και γίνουν όλα στάχτη.

Εγύρεψα απ’ τα νέφαλα
βροχούλα να μην φέρουν
μιας και τα προσφυγόπουλα
στις λάσπες θα υποφέρουν
αμάν, αμάν.

Μα εκείνα δεν ακούσανε
και ρίξαν καταιγίδες,
κάνανε λιώμα τ’ όνειρο
σβήσαν τις ηλιαχτίδες
αμάν, αμάν.

Φέρε και κέρνα τους να πιούν
μπας και χαθεί το δάκρυ,
που 'χουνε μέσα τους φωτιά
και γίνουν όλα στάχτη.

Με ηλεκτροφόρα σύρματα
δέσανε την μεθόριο,
οι φτωχοδιάβολοι να ζουν
πίσω απ’ το περιθώριο
αμάν, αμάν.