Κάτω απ' τις πέτρες τις καυτές η άμμος τρίζει
ένα γεράκι ορφανό σε τριγυρίζει.
Κοιτάζει αγέρωχα σε βλέπει να πονάς,
μη το κοιτάς,
θα σου θυμίσει όσα ψάχνεις να ξεχνάς.

Δάκρυ στο χέρι σου η μέρα του Νοέμβρη
ποιο να 'ναι τάχα το κακό που θα μας έβρει.
Ψάξε τα λόγια τα χαμένα αν τολμάς,
μη με κοιτάς,
θα σου θυμίζω όσα θέλεις να ξεχνάς.

Σ' έχει μολύνει της οθόνης το μικρόβιο
μαύρα σεντόνια οι καθρέπτες στο υπόγειο.
Με τη σκιά σου κάθε μέρα πολεμάς,
μην την κοιτάς,
θα σου θυμίζει όσα ψάχνεις να ξεχνάς.

Πάνω στη πλάτη έχεις δράκο δίχως δόντια
ζητάς με λίμα να τροχίσω τα ακόντια.
Πικρή στη γλώσσα σου η γεύση της σκουριάς,
μη με κοιτάς,
θα σου θυμίζω όσα ψάχνεις να ξεχνάς.

Εύκολος στόχος παραμένει ο πεινασμένος
δες, την σκανδάλη την τραβά ο φοβισμένος.
Δίχως οράματα δεν ξέρεις που να πας,
μη με κοιτάς,
θα σου θυμίζω όσα ψάχνεις να ξεχνάς.