Άδε τα τούτα τα βουνά, θαρκέσαι εννά μιλήσουν
τζι όπως χαριεντίζουνται, καρκιάν εννά κουτσίσουν.
Εμείνασιν ελεύτερα μ’ έναν καμόν στο στόμα
μιλούν με Πενταδάχτυλον που κάτω που το χώμαν.

Άδε την ρότσαν κοφτερήν, άδε την που αντέχει
ίντα μεγάλον έρωταν άραγες σου να έσει;
Οι Τούρτζοι εμοιράσαν την εκάψαν την οι Εγγλέζοι
μα η ρότσα τζι η Αγιά Σοφκιά λαλούσιν ενν’ αντέξει.

Εν ηξιάννουμεν ποττέ τούτης της γης τ' αλώνια
τζι ας πάσιν κόντρα σιωνωτά σκεδόν πενήντα χρόνια.
Είμαστεν μόνοι τζαι μιτσιοί τζι εγκαταλελειμμένοι,
μα τούντο κάχριν μέσα μας ξυπνά τζαι επιμένει.