Κομμένο στη μέση ξυπνά το νησί για χρόνια
μου είπαν πως θα ‘χω πατρίδα μισή αιώνια.
Μα βλέπω τη θάλασσα κι είναι βουνό το κύμα
θαρρώ θ’ αγριέψει, θα βρει ουρανό το κρίμα.

Κύπρος νυν και αεί
στους αιώνες των αιώνων,
Κύπρος νυν και αεί
οι αγχόνες χίλιων χρόνων
δεν ξεχνούν την πληγή.

Απ’ τον Πενταδάχτυλο κλέβει το φως η νύχτα
σαν να ΄ναι η σιωπή του η πιο δυνατή σφυρίχτρα.
Μα βλέπω τη θάλασσα κι είναι βουνό το κύμα
θαρρώ θ’ αγριέψει, θα βρει ουρανό το κρίμα.

Κύπρος νυν και αεί
στους αιώνες των αιώνων,
Κύπρος νυν και αεί
οι αγχόνες χίλιων χρόνων
δεν ξεχνούν την πληγή.