Άκου, Χρυστάλλα Χρυσταλλού. Τζει πάνω πόννα φτάσεις,
τζει πάνω τζει πόννα τον δεις, μέν μας τον ηξιππάσεις.
Mέμπα τζαι πεις του που ποδά θκιακόσιες ήττες είδες
ψέματα πε του, τάχα μου, πως εν καλά οι πατρίδες.

Πε του, «Αρφέ μου, ούλλα δαμαί ένουσιν μέλιν γάλαν».
Πε του, «Ελευτερώσαμεν τζαι Κύπρον τζαι Ελλάδαν».

Μα μες στα μμάθκια μεν τον δεις, γιατί έθθα σε πιστέψει
πε του, «Οι Εγγλέζοι εφύασιν χωρίς να πουν μιαν λέξην».
Πε του, «Τζι οι Τούρτζοι εφύασιν τζι ο τόπος εν δικός μας»,
πως «πάτσον μιάλον έφαεν τζαι τούτος ο οχτρός μας».

Άκου, Χρυστάλλα Χρυσταλλού. Τζει πάνω πόννα φτάσεις,
τζει πάνω τζει πόννα τον δεις, μέν μας τον ηξιππάσεις.

Πε του, «Γληόρη μου καλέ, λεβέντη μου τζαι φως μου,
δίκαια εθυσιάστηκεν ο ήρωας ο αρφός μου»