Η απονιά με ρήμαξε,
η πίκρα με πληγώνει
κι εκείνος που αγάπησα
σιγά σιγά με λιώνει.

Στη στενοχώρια μου κανείς,
στη μοναξιά κανένας,
φίλοι σε βλέπουν να πονάς
και φεύγουν ένας, ένας.

Κι εσύ που με ξεγέλασες
με λόγια της αγάπης,
από κοντά μου πέρασες
σαν βιαστικός διαβάτης.

Ποτέ μου δεν ανάσανα,
μ’ έχουνε οι πίκρες λιώσει,
ψηλά βουνά τα βάσανα
και που να ξημερώσει.

Στη στενοχώρια μου κανείς,
στη μοναξιά κανένας,
φίλοι σε βλέπουν να πονάς
και φεύγουν ένας, ένας.

Κι εσύ που με ξεγέλασες
με λόγια της αγάπης,
από κοντά μου πέρασες
σαν βιαστικός διαβάτης.