Σύνταγμα και Ομόνοια σαν γλυκοξημερώνει
που οι ξενύχτες σιωπηλοί
σκυφτοί απ' της νύχτας το φιλί
σαν νυχτοπούλια παίρνουνε, αργά το δρόμο μόνοι

Αυτές τις ώρες σου Αθήνα
είσαι στον κόσμο η πιο φίνα

Στα πέριξ, το ξημέρωμα πριν η αυγή ροδίσει
Βούλα, Ραφήνα, Χτυπητό
μετά από γλέντι και πιοτό
να μια βραδιά μποέμικη που έξυπνα θα κλείσει

Αυτές τις ώρες σου Αθήνα
είσαι στον κόσμο η πιο φίνα

Στα στέκια σου τ' απόμερα, τα μυθικά στην πλάση
παντού ακούς διπλοπενιά
που δεν υπάρχει στον ντουνιά
αν θα χαθείς Αθήνα μου, ο κόσμος θα χαλάσει

Αυτές τις ώρες σου Αθήνα
είσαι στον κόσμο η πιο φίνα