Δώσε μου το μαχαίρι,
το κοφτερό της λύπης σου μαχαίρι,
στα χέρια μου να λιώσει
να γίνει δρόμος που δεν θέλεις να τελειώσει.
Κράτα με στα φτερά σου και πέτα με μακριά
ποτέ μου στην αγάπη δε ζήτησα γιατρειά.

Αυτός ο άγριος καιρός
που με κρατά απ’ το χέρι
τη νύχτα μόνο ξέρει
δεν έχει άλλους γνωστούς.
Μα εγώ έχω τόπους μυστικούς
μες στην ψυχή κρυμμένους
για τους δικούς μου ανθρώπους
μα και για τους ξένους.

Ρίξε με στο ποτάμι,
το καθαρό του πόθου σου ποτάμι,
κανείς να μη με σώσει
εγώ είμαι ο ναυαγός που αρνείται να γλιτώσει.
Θέρισε κάθε πόνο και κράτα τον καρπό,
ότι εδώ μ’ απόμεινε είναι που σ΄ αγαπώ.

Αυτός ο άγριος καιρός
που με κρατά απ’ το χέρι
τη νύχτα μόνο ξέρει
δεν έχει άλλους γνωστούς.
Μα εγώ έχω τόπους μυστικούς
μες στην ψυχή κρυμμένους
για τους δικούς μου ανθρώπους
μα και για τους ξένους.