Κρυφοτράβαγε το στόρι
και στο δρόμο κοίταγε
κι όταν πέρναγε τ’ αγόρι
η καρδιά πως σκίρταγε.

Έφτανε ο σφυγμός στα χείλια
όταν σμίγαν οι ματιές,
μα δεν τα ‘λεγαν τα χείλια
όσα θέλαν οι καρδιές.

Έλεγες στη φιλενάδα
τα όνειρα τ’ ανείπωτα,
ξέρεις πάλι τον ξανάδα
μα δεν του ‘πα τίποτα.

Έφτανε ο σφυγμός στα χείλια
όταν σμίγαν οι ματιές,
μα δεν τα ‘λεγαν τα χείλια
όσα θέλαν οι καρδιές.

Ρώταγε μια μαργαρίτα
μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά
αν τον έλεγαν Νικήτα,
Αποστόλη ή Μηνά.

Έφτανε ο σφυγμός στα χείλια
όταν σμίγαν οι ματιές,
μα δεν τα ‘λεγαν τα χείλια
όσα θέλαν οι καρδιές.